Ο χαρακτήρας και η βαριά σκιά του Βικελίδης

Οφείλουμε να το παραδεχτούμε άπαντες. Στα δυο πιο σημαντικά ως τώρα στη σεζόν ματς στο Κλεάνθης Βικελίδης, δηλαδή με Αστέρα Τρίπολης στο κύπελλο και χθες με τα Τρίκαλα στο πρωτάθλημα, είδαμε ματσάρες. Σαν να θέλουν οι ποδοσφαιριστές να αποζημιώσουν τον κόσμο για το κρύο που τρώει στις κερκίδες και τον ζεσταίνουν με το θέαμα. Και ένταση, και καλό ρυθμό, και πολλά γκολ, και διακυμάνσεις, και ανατροπές είχαμε, τι άλλο να θελήσει ο ταλαίπωρος έλληνας φίλαθλος;

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Χθες επιβεβαιώθηκε ότι τα Τρίκαλα θα είναι μεταξύ των ομάδων που θα παλέψουν για την άνοδο. Με αμυντικογενή προσανατολισμό, περίμενε υπομονετικά το παραμικρό λάθος που θα έκανε ο Άρης και όταν το έβρισκε, συνήθως δεν αστοχούσε. Τρεις μεγάλες ευκαιρίες έκανε στο παιχνίδι, τις δυο τις έκανε γκολ αναγκάζοντας την ομάδα του Νίκου Αναστόπουλου να επιστρατεύσει και πάλι τα ψυχικά αποθέματα και το ταλέντο ορισμένων παικτών. Χθες ήταν ο Ίλιτς που… θυμήθηκε πως είναι να «ματώνεις» το δίχτυ και ο «καυτός» εδώ και ένα μήνα Μπαργκάν που με τον Αναστόπουλο προπονητή έχει ήδη πετύχει τόσα γκολ όσα δεν είχε βάλει όλες τις προηγούμενες σεζόν μαζί. Όταν έχεις τέτοιο υλικό, νομοτελειακά κάποια στιγμή θα κάνεις απόσβεση στο χορτάρι. Ο Ίλιτς τον οποίο… ψάχναμε από την αρχή της χρονιάς, χθες το πήρε μόνος του. Σε κάποιο άλλο ματς, θα το κάνει κάποιος άλλος.

Είδαμε όμως και κάτι άλλο χθες στο Βικελίδης. Ή για να είμαι πιο ακριβής, γίναμε μάρτυρες εκ νέου, της αβάστακτης πίεσης που ασκεί το συγκεκριμένο γήπεδο στους ποδοσφαιριστές που φοράνε τη φανέλα του Άρη. Σαν μια βαριά σκιά από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν. Ο συνδυασμός του απαιτητικού και ανυπόμονου κοινού με την υποχρέωση που υπάρχει φέτος για νίκες και επιστροφή στη Σούπερ Λιγκ, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα. Αρκεί μια λάθος πάσα, σαν αυτές που είδαμε μετά το 25΄ της αναμέτρησης, μια κακή εκτίμηση της φάσης, όπως στα δυο γκολ των Τρικάλων, για να μετατραπεί η φανέλα από ένα κομμάτι ύφασμα σε βαρίδιο. Ο Τζανακάκης για παράδειγμα χθες, μετά από 1-2 λαθάκια στο ξεκίνημα του αγώνα χάθηκε στη συνέχεια. Ακόμη και ο πολύπειρος Ραούλ Μπράβο με τις τόσες παραστάσεις δεν μπόρεσε χθες να το διαχειριστεί. Δεν ξέρω πως ξεπερνιέται κάτι τέτοιο, αλλά έχω την εντύπωση ότι μόνο αν ο Άρης πάρει μια διαφορά στη βαθμολογία θα μπορέσουν οι παίκτες του να παίξουν πιο άνετα και δίχως την αίσθηση της λαιμητόμου που έχουν πάνω από κεφάλι τους (θυμηθείτε απλά τι ακολούθησε την ισοπαλία με τον Αιγινιακό).

Είδαμε και κάτι ακόμη αν και το έχω επισημάνει καιρό τώρα και απλά επαναβεβαιώθηκε. Η ανάγκη που υπάρχει στον Άρη να αποκτηθούν στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, ένας αξιόπιστος κεντρικός αμυντικός που να μην διστάζει να βγάζει την πρώτη μπάλα από την άμυνα και ένα εξάρι «σκύλος». Ίσως και ένας γρήγορος και καλός στο ένας εναντίον ενός πλάγιος χαφ, αλλά αυτός δεν αποτελεί προτεραιότητα. Οι άλλοι δυο όμως σίγουρα και μάλιστα εγκαίρως αφού ο Γενάρης μετά τις γιορτές έχει επτά ματς μαζί με του κυπέλλου. Οι τέσσερις σερί νίκες, η πρόκριση στην επόμενη φάση του κυπέλλου, δίνουν ηρεμία και την ευχέρεια στη διοίκηση να ρυθμίσει όλα τα ανοικτά θέματα, να κάνει τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ ώστε να πάει η ομάδα θωρακισμένη στον καυτό «Γενάρη».

ΥΓ Ο αγώνας με τα Χανιά, μετά από ένα ματς στο οποίο οι κίτρινοι άδειασαν και τα έδωσαν όλα, θέλει προσοχή και… ροτέισον. Αλλά ξέρει ο Αναστόπουλος, είμαι βέβαιος.

ΥΓ 1. Σε ένα ακόμη παιχνίδι ο Άρης δικαιολογημένα έχει παράπονα από τη διαιτησία. Το πέναλτι που δεν δίνεται στον Νέτο είναι απίστευτο ενώ και το μαρκάρισμα του Κουσκουνά στον Καράμπελα ήταν μέχρι και για απευθείας κόκκινη. Φανταστείτε να ήταν το ματς στο 2-2 και να μην έδινε ο Βρέσκας στις καθυστερήσεις αυτό το… μαρς πέναλτι…

Υ.Γ 2. Δεν φτάνει να έχεις εκατομμύρια. Χρειάζεται και το κατάλληλο μπακγκράουντ για να το υποστηρίξεις και ο υιός Σαββίδη με την άστοχή δήλωσή του, φαίνεται ότι δεν το διαθέτει. Καλό το παραμυθάκι του λαϊκισμού αλλά μόνο όταν δεν ρίχνει κι άλλο εύφλεκτο υλικό στην αιώνια αντιπαλότητα των δυο ομάδων της Θεσσαλονίκης.